Susan Sontag (1933-2004) to jedna z najwybitniejszych amerykańskich intelektualistek XX wieku. W połowie lat 60. napisała słynne eseje Zapiski o kampie (1964) oraz Przeciw interpretacji (1964) i od tamtej pory odważnie krytykowała kulturę Stanów Zjednoczonych, prześwietlała nowe trendy i zjawiska, z upływem czasu stając się też głosem sumienia Ameryki i krytycznym obserwatorem przejawów jej dominacji na świecie. Wielokrotnie angażowała się politycznie zarówno w kraju, m.in. jako aktywistka na rzecz praw kobiet, jak i poza jego granicami, np. w 1993 roku, podczas wojny w byłej Jugosławii, w oblężonym Sarajewie w geście solidarności wyreżyserowała sztukę Czekając na Godota Samuela Becketta.
Jest autorką przetłumaczonych na język polski powieści Zestaw do śmierci (1967), Miłośnik wulkanów (1992) oraz W Ameryce (1999). Jej najważniejsze książki eseistyczne O fotografii (1977) i Choroba jako metafora (1978) choć napisane blisko pół wieku temu, do dziś nie przestają prowokować i uderzają aktualnością zawartych w nich przemyśleń. Eseje i utwory literackie Sontag to precyzyjny zapis i przenikliwa diagnoza najważniejszych zjawisk w kulturze amerykańskiej drugiej połowy XX wieku.