Arystofanes w Oxfordzie to dramat opublikowany w 1894 roku. Jego autorzy, wykorzystując cechy gatunkowe komedii staroattyckiej, napisali satyrę na postać Oscara Wilde'a. Z czasem udało się zidentyfikować, że tajemnicze inicjały: Y.T.O. to ostatnie litery nazwisk trzech autorów: Amery, Hirst oraz Cruso. (Leopold Stennett Amery po ukończeniu studiów zaangażował się w politykę z ramienia Partii Konserwatywnej, Francis Wrigley Hirst zasłynął jako biograf Thomasa Jeffersona oraz Williama Ewarta Gladstone'a, natomiast Henry Alford Antony Cruso opublikował w 1907 roku dramat poświęcony Walterowi Raleghowi, żeglarzowi i faworytowi królowej Elżbiety I).
Napisany przez nich dramat to tekst niezwykły. Studenckie nugae oxfordzkich bakałarzy. Wybryk wyobraźni, w którym Sokrates kłóci się z Tukidydesem o zasadność badań nad manuskryptami. Minos prowadzi bibliotekę (wyłącznie) nieżyjących autorów, a sytuacji scenicznej przygląda się Charon, w zamyśleniu podrzucający monetę [] Autorzy umiejętnie wykorzystali strukturę antycznej komedii. Przewrotnie przepletli w niej antyk ze współczesnością i z takiego połączenia stworzyli błyskotliwie napisaną satyrę.